Historia miejscowości

Z przekazów historycznych wiemy, że Pobierowo powstało na miejscu starej osady Słowian pomorskich z XI - XII wieku i że w dokumentach pisanych, w1368 r. została wymieniona taka nazwa. W 1590 roku została zbudowana tu kaplica ewangelicka. Wiadomo, że Pobierowo w przeszłości stanowiło własność Kleistów (Kleszczy), starego Pomorskiego rodu, którego członkowie zajmowali wysokie stanowiska na dworze książąt Gryfitów i w życiu publicznym na Pomorzu, o czym świadczy fakt, że komandor suchańskich joannitów, Tessen Kleist, występował jako świadek w układzie podpisanym w 1493 r. w Pyrzycach, a dotyczący kwestii dziedziczenia władzy na Pomorzu Szczecińskim.

Ten sam Tessen Kleist był towarzyszem Bogusława X w jego pielgrzymce do Ziemi Świętej od grudnia 1496 do kwietnia 1498roku. Natomiast Jerzy Kleist, który był kanclerzem książęcym, pozostał w kraju, aby pomagać księżnej Annie (Jagiellonce, żonie Bogusława X) w sprawowaniu władzy książęcej na Pomorzu. Jeszcze w 1628 r., Pobierowo należalo do rodziny

Kleist. 10 sierpnia 1628 r. wdowa po kapitanie Antonie Kleist, Juliane Elisabeth z domu Koller, sprzedała posiadłość podporucznikowi Kasparowi v. Paris. W kilka lat później majątek wrócił ponownie do pierwszych właścicieli, gdyż Johan Joachim v. Kleist odkupił go za kwotę 8.000 talarów. Pozostało w rękach tej rodziny do 1772r, kiedy to w Berlinie umarł hotelarz Ludwig Leopold Georg von Kleist. Jego matka sprzedała później Pobierowo staroście Kleist, następnie po kilku latach na krótko Pobierowo przejęła inna osoba, od której powróciło w ręce von Kleista. W 1789r dzierżawcą Pobierowa został Daniel Rickman.

W 1801 r. rotmistrz Otto Joachim v. Kleist odstąpił za cenę 781 talarów, 18 groszy, 48 korców żyta i 10 sztuk dobrych gęsi Dawidowi Wernkaufowi, wiatrak należący do wsi. Następnie w 1803 r. pozostały majątek przekazał na własność dziedziczną mieszczaninowi Danielowi Godfredowi Rickmanowi za kwotę 22 tysiące talarów. Przekazanie zostało

zaakceptowane przez króla pruskiego 10 czerwca 1802r. Pobierowo nie miało kościoła lecz tylko kaplicę z małą wieżą i dzwonami, zbudowaną przez Ewalda von Kleista w drugiej połowie szesnastego wieku, kilka lat przed pierwszym spisem parafialnym. Półtora wieku później zaprzestano tam odprawiania mszy. Dopiero w 1806 roku do Pobierowa zaczął przyjeżdżać pastor Dewitz z Trzęsacza i we wspomnianej kaplicy wygłaszał kazanie. Duchowny otrzymywał posługę wynagrodzenie w wysokości 9 guldenów. W czasie wojen . napoleońskich w Pobierowie stacjonował oddział wojsk francuskich.

Po śmierci Rickmanna w 1810r. miejscowość przejął jego młodszy syn Carl Davod, którego syn Hugo było ostatnim posiadaczem Pobierowa z tej rodziny. W 1849 r. mieszkał tutaj wnuk nabywcy Herman Rickman, w którego rodzinie majątek pozostawał przez 66 lat. Daniel Rickman przeniósł czterech mieszkających w Pobierowie wieśniaków na

nowe miejsce, gdzie kazał wybudować dla nich mieszkalne domy. W ten sposób powstało Małe Pobierowo, w odróżnieniu od starej wsi zwanej od tego czasu Pobierowem Dużym. W roku 1896 Pobierowo Duże zostało odkupione przez Roberta Krause.

W miarę upływu czasu wzrastała liczba mieszkańców tej osady, pod koniec XIX wieku było tu ich 23 oraz 5 właścicieli ziemskich. W drugiej połowie XIXw. Pobierowo, podobnie jak inne okoliczne wioski zaczęła tracić swój rolniczy charakter, a to na skutek tego, że ziemia uprawna była zasypywana piaskiem z brzegu morskiego. O ile w roku 1886 w księgach ziemskich zarejestrowanych jest kilkudziesięciu rolników, to na początku ubiegłego obecnego stulecia zaledwie trzech. W maju 1939. r. zamieszkiwało 376 osób przy 111 ogniskach domowych.